Lekker niksen en appartementen bekijken
Door: Claudia Campisi
Blijf op de hoogte en volg Claudia
14 Februari 2014 | Spanje, Murcia
Woensdag 05-02-‘14
Vandaag was een rustig dagje. Vanmorgen lekker rustig ontbeten, daarna een aantal mailwisselingen gehad met Lonneke over appartementen. Ze had alles opgebeld, maar van de drie bleef er maar één over. We moesten nog maar een lijstje samenstellen. Ze had wel geregeld dat we donderdag bij een collega van haar konden kijken. Zij verhuurde een appartement met vijf kamers. In totaal hadden we twee bezichtigingen voor donderdag staan.
Na het lunchen (als echte Spanjaarden: pas na drie uur in de middag) gingen we maar weer naar de cursus. De cursus had vandaag voor mij echt een dieptepunt bereikt… We deden een oefening met het invullen van zinnen. Ik moest zin 10 voorlezen, maar aangezien ik er niet veel van begreep was ik nog maar bij 6. Ik zei tegen miss Padilla (de juf): I’m not there yet. Miss Padilla: Ooh, keep on trying. Nou dan weet je hoe je er voor staat. Als zij de moed al heeft opgegeven dan geloof ik er helemaal niet meer in.
’s Avonds zijn we op het plein bij de kathedraal gaan eten. Mijn hemel wat is dat ding toch mooi! Myrthe en Richard vinden mij iets te toeristisch ingesteld, omdat ik er zo van kan genieten.
In het hotel aangekomen heeft Myrthe toch even van plan het rommelbed uit te testen. Richard en ik hadden namelijk prima geslapen, maar Myrthe had toch het gevoel dat er veren in haar rug staken. Na één keer voelen aan het rommelbed was ze verkocht. Ik had duidelijk het juiste bed gekozen, want dat van Myrthe was echt waardeloos. Dat kon zich geen matras meer noemen. Wat zou ze heerlijk slapen vannacht.
Donderdag 06-02-‘14
In de ochtend hadden we onze eerste bezichtiging voor een appartement. Best spannend voor drie mensen die in Nederland gewoon lekker bij pap en mam thuis wonen. Eerst maar even ontbijten… Vandaag mocht Richard of Myrthe het ontbijt bestellen aangezien ik gister ‘trois croissant’ bestelde in plaats van ‘tres’. Als drie lichtelijk autisten gingen we aan de ontbijttafel zitten op hetzelfde plekje als we de dagen ervoor ook zaten, heeft toch iets beetje routine. Ook kwamen we er achter dat we altijd in dezelfde volgorde naar de hotelkamer lopen. Myrthe voorop, dan ik en dan Richard.
Eerste bezichtiging: het was maar zes minuten van het hotel af, maar goed ons kennende kan zelfs dat nog mis gaan… en ja hoor we namen de verkeerde afslag. Gelukkig nog ruim op tijd bij Nacho (de verhuurder). Waren wel benieuwd hoe hij eruit zou zien. Dachten dat het echt zo’n gluiperig mannetje zou zijn, maar gelukkig was dit niet het geval. Richard stelde zich in zijn beste Spaans voor: mi apellido Richard, ooh nee, me llamo Richard y mi appellido es Brinkman. Was een prima appartement, vierde verdieping, drie slaapkamers (waarvan één met een tweepersoonsbed waarvan het matras niet al te best was en twee éénpersoonskamers), een kleine keuken, een mini badkamer en een mooie woonkamer. Mankeerde wel het een en ander aan, dus na een zeer gebrekkig Engels gesprek hebben we besloten hem ’s avonds te bellen.
’s Avonds na de cursus hadden we bezichtiging número dos. Het appartement was van een docent van de ucam (Mercedes). De omgeving zag er goed uit. We liepen naar gebouw dat er van de buitenkant al goed uitzag (dat kun je namelijk niet van alle gebouwen in Spanje zeggen). We stapten in de lift naar de derde verdieping, appartement 3c. De deur ging open… WOW! Een mooie parketvloer door het hele huis. In de gang zaten drie deuren: 1 de keukendeur, 2 de woonkamerdeur en 3 de deur naar de slaapkamers. Zag er allemaal heel erg goed uit. Wat ons het meeste aansprak was: naast een badkamer een aparte wc, een wasmachine, wifi (!!!) en drie slaapkamers met totaal vijf bedden en een extra matras. Dat is wel ideaal, want dan kan iedereen hier gewoon slapen als ze langskomen. Onze reacties waren de hele tijd: wow en ooh. Mercedes begreep het niet helemaal, dus heb maar even uitgelegd dat het betekent dat we het amazing vinden. We hebben besloten dit appartement te nemen! Woooow, we hebben gewoon een huis! Of eigenlijk een paleis! Wat waren we ontzettend blij!
Op de terugweg naar het hotel zijn we bij Domino’s pizza gaan eten. We hebben de serveerster twee keer weg moeten sturen, omdat we niet echt wegwijs werden uit de menukaart.
De terugweg naar het hotel was in ons hoofd een heel stuk lopen, namelijk het stuk dat we dinsdag ook hebben gelopen. Dit bleek toch iets minder ver dan gedacht, gelukkig. In het hotel hebben we een aantal mailtjes gestuurd. Onder andere naar twee docenten van Saxion die nog langs komen. Richard vond het wel mooi om zijn mailtje in het Spaans te beginnen: Hola senior. Uuuhm… dat klopt niet helemaal, maargoed na enige aanwijzing kwam er toch “¡Hola señor!” te staan.
Na een lange dag maar lekker gaan slapen. ¡Buenos noches!
Vandaag was een rustig dagje. Vanmorgen lekker rustig ontbeten, daarna een aantal mailwisselingen gehad met Lonneke over appartementen. Ze had alles opgebeld, maar van de drie bleef er maar één over. We moesten nog maar een lijstje samenstellen. Ze had wel geregeld dat we donderdag bij een collega van haar konden kijken. Zij verhuurde een appartement met vijf kamers. In totaal hadden we twee bezichtigingen voor donderdag staan.
Na het lunchen (als echte Spanjaarden: pas na drie uur in de middag) gingen we maar weer naar de cursus. De cursus had vandaag voor mij echt een dieptepunt bereikt… We deden een oefening met het invullen van zinnen. Ik moest zin 10 voorlezen, maar aangezien ik er niet veel van begreep was ik nog maar bij 6. Ik zei tegen miss Padilla (de juf): I’m not there yet. Miss Padilla: Ooh, keep on trying. Nou dan weet je hoe je er voor staat. Als zij de moed al heeft opgegeven dan geloof ik er helemaal niet meer in.
’s Avonds zijn we op het plein bij de kathedraal gaan eten. Mijn hemel wat is dat ding toch mooi! Myrthe en Richard vinden mij iets te toeristisch ingesteld, omdat ik er zo van kan genieten.
In het hotel aangekomen heeft Myrthe toch even van plan het rommelbed uit te testen. Richard en ik hadden namelijk prima geslapen, maar Myrthe had toch het gevoel dat er veren in haar rug staken. Na één keer voelen aan het rommelbed was ze verkocht. Ik had duidelijk het juiste bed gekozen, want dat van Myrthe was echt waardeloos. Dat kon zich geen matras meer noemen. Wat zou ze heerlijk slapen vannacht.
Donderdag 06-02-‘14
In de ochtend hadden we onze eerste bezichtiging voor een appartement. Best spannend voor drie mensen die in Nederland gewoon lekker bij pap en mam thuis wonen. Eerst maar even ontbijten… Vandaag mocht Richard of Myrthe het ontbijt bestellen aangezien ik gister ‘trois croissant’ bestelde in plaats van ‘tres’. Als drie lichtelijk autisten gingen we aan de ontbijttafel zitten op hetzelfde plekje als we de dagen ervoor ook zaten, heeft toch iets beetje routine. Ook kwamen we er achter dat we altijd in dezelfde volgorde naar de hotelkamer lopen. Myrthe voorop, dan ik en dan Richard.
Eerste bezichtiging: het was maar zes minuten van het hotel af, maar goed ons kennende kan zelfs dat nog mis gaan… en ja hoor we namen de verkeerde afslag. Gelukkig nog ruim op tijd bij Nacho (de verhuurder). Waren wel benieuwd hoe hij eruit zou zien. Dachten dat het echt zo’n gluiperig mannetje zou zijn, maar gelukkig was dit niet het geval. Richard stelde zich in zijn beste Spaans voor: mi apellido Richard, ooh nee, me llamo Richard y mi appellido es Brinkman. Was een prima appartement, vierde verdieping, drie slaapkamers (waarvan één met een tweepersoonsbed waarvan het matras niet al te best was en twee éénpersoonskamers), een kleine keuken, een mini badkamer en een mooie woonkamer. Mankeerde wel het een en ander aan, dus na een zeer gebrekkig Engels gesprek hebben we besloten hem ’s avonds te bellen.
’s Avonds na de cursus hadden we bezichtiging número dos. Het appartement was van een docent van de ucam (Mercedes). De omgeving zag er goed uit. We liepen naar gebouw dat er van de buitenkant al goed uitzag (dat kun je namelijk niet van alle gebouwen in Spanje zeggen). We stapten in de lift naar de derde verdieping, appartement 3c. De deur ging open… WOW! Een mooie parketvloer door het hele huis. In de gang zaten drie deuren: 1 de keukendeur, 2 de woonkamerdeur en 3 de deur naar de slaapkamers. Zag er allemaal heel erg goed uit. Wat ons het meeste aansprak was: naast een badkamer een aparte wc, een wasmachine, wifi (!!!) en drie slaapkamers met totaal vijf bedden en een extra matras. Dat is wel ideaal, want dan kan iedereen hier gewoon slapen als ze langskomen. Onze reacties waren de hele tijd: wow en ooh. Mercedes begreep het niet helemaal, dus heb maar even uitgelegd dat het betekent dat we het amazing vinden. We hebben besloten dit appartement te nemen! Woooow, we hebben gewoon een huis! Of eigenlijk een paleis! Wat waren we ontzettend blij!
Op de terugweg naar het hotel zijn we bij Domino’s pizza gaan eten. We hebben de serveerster twee keer weg moeten sturen, omdat we niet echt wegwijs werden uit de menukaart.
De terugweg naar het hotel was in ons hoofd een heel stuk lopen, namelijk het stuk dat we dinsdag ook hebben gelopen. Dit bleek toch iets minder ver dan gedacht, gelukkig. In het hotel hebben we een aantal mailtjes gestuurd. Onder andere naar twee docenten van Saxion die nog langs komen. Richard vond het wel mooi om zijn mailtje in het Spaans te beginnen: Hola senior. Uuuhm… dat klopt niet helemaal, maargoed na enige aanwijzing kwam er toch “¡Hola señor!” te staan.
Na een lange dag maar lekker gaan slapen. ¡Buenos noches!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
