Chaos en een emotioneel momentje

Vrijdag 07-02-‘14
Aangezien we een appartement hebben wilden we graag eerder uitchecken in het hotel. Bij de balie werd ons verteld dat we dat moeten regelen via de boekingssite. Wij snapten er niet veel van, dus we zouden Myrthe’s moeder even om hulp vragen.
Om 12.00uur hadden we met Mercedes afgesproken op de ucam in haar kantoor voor het tekenen van het contract. We moesten een borg betalen en één maand vooruit betalen. Donderdagavond maar even gepind. Toen we bij de automaat stonden werd ik helemaal nerveus. Zo in het donker bij een pinautomaat in het buitenland. Als ik iets eng vind (en dat zijn eigenlijk heel veel dingen) is het geld pinnen in het buitenland. Nou daar ging mijn pasje met bibberende handjes de machine in. Wat dacht je… hij doet het niet! Er kwam een of andere Spaanse tekst in beeld waar wij naar vier dagen cursus niets van begrepen. Na een tweede poging durfde ik niet meer. Daar sta je dan in Spanje met een onbruikbare pinpas, olé! Gelukkig konden Richard en Myrthe wat meer opnemen.
Na een berichtje aan Myrthe’s moeder was het vrijdagochtend nog niet gelukt om eerder uit te checken. Dan maar een paar dagen meer betalen, op naar de uni. We wilden iets eerder naar de uni voor het regelen van een buskaart (daar heb je namelijk de handtekening van Cristina voor nodig). Eenmaal in de bus (zo tegen 11.00uur) kregen we een berichtje van Myrthe’s moeder dat het uitchecken was gelukt. Super fijn natuurlijk, maar op het moment dat jij in de bus zit naar school, van alles moet regelen, je koffers in de kamer staan die al is uitgecheckt en zonder mogelijkheid om snel terug te gaan, is het even chaos in ons hoofd. Geen probleem dachten we, we bellen het hotel gewoon even. Oohja, we hebben helemaal geen nummer van het hotel en zonder wifi op de uni wordt dit ook lastig (aaaah, nog meer chaos).
Op school hebben we de handtekening van Cristina gevraagd. Het blijkt dat we die al op dag één hadden kunnen krijgen, potverdrie hebben we elke keer €1,50 per persoon heen en €1,50 per persoon terug betaald, terwijl we meteen een buskaart konden kopen, maargoed. We hebben Jimmy maar even gevraagd het nummer van het hotel voor ons te zoeken, zodat we meteen konden bellen. Gelukkig was het met het hotel geregeld. We mochten tot 14.00uur nog in de kamer.
Na het bellen snel door naar Mercedes om te tekenen. Ze liet wel even op zich wachten, maar dat geeft niet, want we konden tekenen. Na het tekenen en het krijgen van de sleutels schoot me ineens te binnen dat we de code van de wifi moeten vragen. Zegt ze: “Ooh, I don’t know. The other students left it”. Ja werkelijk waar hé, er is dus helemaal geen wifi in het appartement. Helaas is er geen tijd om de discussie aan te gaan, want we moeten nu in de bus stappen om nog op tijd bij het hotel te zijn.
Bij het hotel in een paar minuten de hele zooi bij elkaar gepakt en zijn we de kamer uit gegaan. Aangezien we in het hotel WEL wifi hebben, zijn er nog een paar laatste appjes de deur uitgegaan en toen op naar de bus. Na ±30 minuten wachten op de bus was er ook al niet meer genoeg tijd om zowel de koffers weg te brengen naar het appartement als een buskaart te halen. Die buskaart komt vanavond na de cursus dan maar.
Na het dumpen van de koffers zaten we al weer in de bus op weg naar de cursus. Na ongeveer 45 minuten Spaans blablabla moesten we uit de cursus omdat we een afspraak hadden met onze tutor (die afspraak kon er ook nog wel bij op deze chaos dag). Dit vonden we niet heel erg, want we begrepen er toch niets van. Hebben het nog even nagevraagd aan onze nieuwe vrienden Alexander und Heindrich, maar die snappen er ook geen bal van. Gelukkig zijn wij drie domme Hollanders dus niet de enigen die het niet volgen.
Helaas duurde de afspraak met de tutor maar vijftien minuten en moesten we toch echt terug naar de cursus. Daar hadden we niet veel zin in, dus tussendoor nog even naar Cristina om wifi op de uni te regelen. We klopten op de deur bij haar kantoor, de deur ging open, ze zag ons staan… nou ik heb werkelijk waar ogen nog nooit zo zien rollen. Met de gekregen wifi codes gingen we opzoek naar “informatica”. Daar konden ze ons helpen. De enige aanwijzing die we kregen om hun te vinden was: on the second floor. Nou ik kan je vertellen dat er best een aantal kantoortjes zitten op die second floor. Gelukkig konden we het vinden. Binnen enkele minuten hadden we wifi!
De cursus was nog maar op de helft, dus we moesten echt we terug. We kregen een blaadje met een of andere oefening met zinnen. Helaas hadden wij (natuurlijk alleen wij) een beetje een ander blaadje dan de rest van de klas, dus we volgende het niet helemaal. We hebben het blaadje van Alexander maar even geleend. Dit had miss Padilla door, dus ze kwam bij ons kijken. Toen ze door had wat het probleem was zei ze: “You should learn them!” Oké, steek twee in de cursus en dat in één week.
Als laatste oefening moesten we een liedje zingen (waar we natuurlijk weer niets van begrepen), maar miss Padilla gaf ons de vertaling per zin. Na het opdreunen van alle zinnen met de hele klas (nogal monotoon), moesten we gaan zingen. Dit ging hartstikke goed… we zongen telkens alleen het laatste woord uit de zin. Myrthe en ik deden echt ons best, maar we waren ongeveer de enige die het probeerde. Op het gegeven moment lagen we zo ontzettend in een deuk dat wij er duidelijk bovenuit kwamen. Aan het einde van de les vroegen we miss Padilla om de tekst, die de pinautomaat mij liet zien, te vertalen. Na het vertalen zei ze: “On Monday you will sing and not only laugh”. Oepsie…
Na de cursus boodschappen gedaan. Na ongeveer een half uur op een verlaten bankje op de bus te hebben gewacht gingen we met boodschappen en al op weg naar het hokje waar we de buskaart kunnen halen. Na een tijd heen en weer lopen kwamen we er achter dat het hokje ergens tussen twee gebouwen verstopt zat. Je zou toch verwachten dat iets ons vandaag mee zou zitten, maar helaas… Bij het hokje aangekomen, stond er geen rij (handig!). Dit was om een goede reden: het vrouwtje achter de balie stond al in de starblokken om weg te gaan. Het was 21.07uur en het hokje zou tot 21.30uur open moeten zijn, lijkt me dat we dan nog ruim op tijd waren. Niet dus. Op een “vriendelijke” toon in het Spaans kregen we te horen dat het internet om 21:00uur uitging en dat er dus geen mogelijkheid meer was om een buskaart te regelen. We konden Lunes (maandag) terug komen. Daar sta je dan met je goede gedrag en je boodschappen… Richard heeft nog gedreigd haar over de toonbank te trekken, maar bij nader inzien kan het vrouwtje er ook niets aan doen dat op een of andere rare wijze iemand de internetkabel er om 21.00uur stipt uittrekt. Als echte Hollanders zijn we naar het appartement terug gelopen om wel €1,50 per persoon te besparen aan de bus.
Om 21:30uur waren we thuis en moesten we het eten voorbereiden. Om 22:30uur waren we klaar met onze eerste zelf bereidde maaltijd: aangebrande en ongare gebakken aardappels, sla met knoflooksaus (op de fles stond toch echt dat het voor salades was) en een hamburger. Na het eten braaf met z’n drieën afgewassen en toen gaan slapen.
Toen ik in bed lag en nu dus echt helemaal alleen op een kamer kwam voor mij de emotionele klap: ik mis thuis, pap, mam, Lau en Angeel echt wel heel erg!