Oepsie... al lang niets meer geschreven
Door: Claudia Campisi
Blijf op de hoogte en volg Claudia
04 Maart 2014 | Spanje, Murcia
Toets
Vrijdag 14-02-‘14
’s Ochtends moesten we om half 12 op school zijn voor een Welcomingsday voor alle Erasmus studenten. Dit is dus een bijeenkomst voor internationale studenten en je zou dus denken dat je allerlei informatie krijgt in het Engels. Helaas kwamen we er snel achter dat Cristina toch echt niet van plan was Engels te praten. Nou daar zit je dan… een dag waarop je als het goed is belangrijke informatie krijgt, maar helaas wordt alles in Spaans verteld en snappen we er dus niets van. Onze gezichten konden bijna niet chagrijniger. Kwam er ook nog een man met een camera en een vrouw met een videocamera de klas binnen. Ik ben bang dat we er niet al te vrolijk op staan. Kwam er ook nog een man in pak binnen die een mooi praatje ging houden. Denk dat het de directeur was. Dit moest natuurlijk allemaal op film vastgelegd worden. Helaas was zijn praatje ook in het Spaans. Als afsluiting kregen we allemaal een ucam shirt die we moesten aantrekken om vervolgens met de directeur op de foto te gaan. Bleek dat we het shirt mochten houden, in ieder geval één positief ding aan deze bijeenkomst.
Hierna moesten we ons melden bij Lonneke op het kantoor want er waren twee docenten van ons uit Hengelo die even langskwamen. We hebben even met ze gesproken over hoe het hier ging en zijn daarna door gegaan naar huis.
Om half 5 moesten we weer op school zijn voor de toets Spaans. Dit is de toets naar aanleiding van de twee weken Spaanse intensieve cursus. We werden met alle studenten (zowel van onze klas als van de goede klas) in één lokaal gedumpt. De juf van de andere klas heeft even uitgelegd wat de bedoeling was. Ik heb haar nog zo dom als ik kon aangekeken, maar ze had nog steeds niet door dat ik geen woord Spaans begreep. Ze vroeg om de paar zinnen: vale (oké, begrepen). Uuuhmm… no vale, zeiden wij, maar goed daar deed ze niets op uit, dus heeft miss Padilla het maar even voor ons vertaald naar het Engels. De toets bestond uit vijf delen: grammatica (100 vragen), 5 teksten met vragen, 5 schrijfopdrachten, 5 luisterfragmenten met vragen en een mondeling. Het was de bedoeling dat zou maken wat je begreep en dat je niet verder zou gaan, want dat zou hun nakijkwerk schelen. Vraag 1 van de grammatica: geen idee wat er staat. Oké dat begint dus goed. Maar goed laat ik maar niet bij vraag 1 al afhaken. Ben bij vraag 25 van de 100 gestopt, maar had er daarvan zo ongeveer 10 niet van ingevuld. Kon alles gokken, maar als je de toets goed maakt wordt je voor de volgende cursus hoog ingedeeld, dus heb dat maar niet gedaan. De rest van de toets was ook niet al te best. Het mondeling was ook een groot succes. Werden in tweetallen naar miss Padilla gestuurd. Myrthe moest samen met een klasgenoot van ons, die best een aardig woordje Spaans sprak. De juf komt eraan en zegt tegen mij en Richard: “You are next”. Dikke prima, dat kunnen Richard en ik wel. Wordt een leuk mondeling, want we hebben met z’n drieën het gesprekje voorbereid en hebben dus precies dezelfde zinnen. Deze zes zinnen hebben wij braaf opgedreund en dat was het mondeling alweer. Tijdens de toets zaten twee Griekse klasgenoten van ons elkaar te roepen en een beetje te overleggen, dat kan hier allemaal. Gelukkig was ik niet de enige die er niets van begreep, want Myrthe en Richard hadden ongeveer net zo veel ingevuld als ik. Weten we in ieder geval dat we bij elkaar in de klas komen.
Boodschappendag
Zaterdag 15-02-‘14
Vandaag is het boodschappendag. We hebben best wat nodig, dus met een lijstje en drie lege rugzakken naar de Carrefour. Hebben van te voren het krantje doorgekeken en daar stonden best een aantal aanbiedingen in, die gaan wij wel even halen. We kwamen aan en… mijn hemel wat is dat een grote winkel! De gangen hielden maar niet op. We konden het einde van de winkel niet eens zien. Aangezien we niets wisten te vinden zijn we elke rij maar door gegaan. Als grapje zeiden we dat we de tijd maar even bij gingen houden, omdat we al dachten dat we hier wel iets langer dan een half uurtje zouden lopen. Al met al zijn we 1uur en 50 minuten in de winkel geweest! Haha, iets langer dan gedacht dus, maar we hadden wel een karretje vol en alle drie prachtige sloffen gekocht! We zijn uiteindelijk met karretje en al weer terug gelopen naar huis. Wat denk je… past het karretje niet in de lift. Nouja, dan nemen we toch 4x de lift om alles boven te krijgen?!
Na het uitpakken van de boodschappen even gauw gegeten en daarna hebben Myrthe en ik het karretje netjes teruggebracht en hebben we nog een paar boodschappen bij de Lidl gedaan.
’s Avonds gingen we weer naar Badulake. Terwijl ik even drinken halen was aan de bar kwam er een jongen op Richard af: ¡Hola Richard! Bleek een jongen bij ons uit de klas te zijn. Die hadden we dus niet herkend. Later kwamen er nog een aantal klasgenoten en werd het een gezellige avond. Een aantal mensen had het over dat ze naar de Boutique, een discotheek, zouden gaan. Daar zijn we maar even gaan kijken. Bleek dat Myrthe en ik iets te “overdressed” waren en dus iets te veel kleren aanhadden voor deze plek, want de dames liepen er nogal schaars bij. Na een kort gesprek met een Spaans meisje en een paar Italianen uit onze cursusklas bleek dat we €15,- moesten betalen om naar binnen te gaan. Ja, dikke doei dat gaan we toch niet doen. We hebben besloten naar huis te gaan. We moesten wel een beetje stevig doorlopen, want ik moest ontzettend(!!!) nodig naar het toilet. Normaal lopen we in ongeveer 20 minuten naar huis, nou deze avond hebben we er 10 minuten over gedaan, hihi. Sorry Myrthe en Richard voor deze nachtelijke snelwandeling.
Even inhalen
Zondag 16-02-‘14
Vanmorgen beetje op tijd eruit gegaan, omdat ik mama via skype natuurlijk moet feliciteren. Heb eerst een half uur gekeken naar Laura en Angela die de cadeautjes moesten inpakken en daarna met zijn vieren mama “wakker” gemaakt (ze was al wakker, maar ze moest weer naar bed van ons), gefeliciteerd en cadeautjes gegeven. Was net alsof ik er gewoon bij was. Papa zei nog: “Je zit er net zo bij als je thuis”, namelijk gewoon lekker in mijn pyjama. Gefeliciteerd mam!!!
Vandaag hebben Myrthe en ik vanaf ’s ochtends tot in de middag gewerkt aan één van de vijf verslagen die we vanuit Nederland nog moeten maken. Vandaag was het gymverslag aan de beurt. Richard is ’s middags even naar bed gegaan, omdat hij zich niet zo goed voelde. Op het gegeven moment hadden Myrthe en ik helemaal geen zin meer, dus hebben we lekker gezellig allebei op onze laptop met de oordoppen in series ingehaald.
Presentatie
Maandag 17-02-‘14
Voor “Recursos” moesten we een presentatie houden over een artikel dat we hadden gelezen. Voor ons geen probleem: artikel gelezen, samengevat en een kleine powerpoint bij gemaakt. Was niets bijzonders, mocht ook maar een presentatie van 3/4 minuten zijn. Onze klasgenoten daarentegen waren ontzettend zenuwachtig en zaten allemaal met een blaadje voor hun neus de tekst goed door te nemen. Wij wilden wel beginnen.
Na de presentatie hoorden we dat onze cijfers voor de toets van vrijdag binnen waren. Ik had de fantastische score van 16/130. Richard had ook zo goed zijn best gedaan en had een score van wel 15/130. Myrthe was toch echt wel ons toppertje met een score van 17,5/130.
Voor het eten hebben Richard en ik even “Wie is de mol” teruggekeken en heeft Myrthe GTST teruggekeken. ’s Avonds lekker Hollands gegeten: gekookte aardappels met groente en vlees. We denken dat we aardappels met jus hebben gegeten, maar het kan ook zomaar wat anders zijn geweest, want we konden de vriendelijke man in de winkel, zelfs met mijn Spaanse boekje, niet echt duidelijk maken wat we bedoelden met jus.
Eerste stagedag
Dinsdag 18-02-‘14
Vandaag hebben we voor het eerst stage. Had er ’s ochtends nog niet heel veel zin in, maar dat komt vast goed. Myrthe en ik lopen stage op een school in Guadalupe en Richard op een school in Molina. Guadalupe is een plaatsje waar we doorheen gaan als we naar de ucam moeten. We wisten dus bij welke bushalte we moesten uitstappen. Dan moet je alleen de school nog vinden. Was volgens Lonneke maar 400 meter lopen. We zijn maar gewoon gaan lopen en een beetje rond gaan kijken. De school zou om 09:00uur beginnen. Na enig zoeken kwamen we bij iets wat wel leek op een school. Hebben er maar even een rondje omheen gelopen, bleek dat er nog een school naast stond. Hebben uiteindelijk gekozen voor de eerste school en zijn maar gewoon naar binnen gegaan. Het was 08:45uur toen we in de school stonden, maar er was niemand te bekennen. Gelukkig zag ik een man lopen, dus daar zijn we maar gauw achteraan gegaan. Na het voorstellen heeft hij ons gedropt in de kantine, die hij zelf nog net kon vinden. Hij zei dat hij nooit in de kantine kwam. De vrouw die ons zou ontvangen (teacher Margaret, eigenlijk Consuela ofzo, maar om het Engels te laten klinken voor de kinderen is het teacher Margaret geworden) zou er elk moment aankomen.
Er kwam een man de kantine binnen die ons nog net een Hola waardig vond. Wij zijn maar opgestaan om ons netjes voor te stellen (ooh ooh, moeten we nou een hand geven of toch twee kussen???). We hadden bedacht maar een beetje afwachtend te zijn en te kijken war de ander zou doen. De man leek een hand uit te steken, dus Myrthe deed hetzelfde en kreeg de volgende reactie: No, no, two kisses. Oké, het is duidelijk dat wordt dus het hele team twee kussen geven… Hij heet Javier. We zeiden hem netjes na: Gavier, maar dat was niet goed. Hij zei: “No ggggg, Havier”. Prima dan heet je Havier.
Tegen 09:00uur ging er opeens een brandalarm af. We schrokken ons dood. Als twee malloten bleven we maar gewoon zitten. Dit bleek een goede keus, want het was de schoolbel maar. Er kwam een stoet van kinderen binnen. Helaas kwam er nog niemand naar ons toe, dus om 09:15uur zaten we nog steeds te wachten in de lerarenkamer. We vonden dat we nu toch wel lang genoeg hadden gewacht en hebben bij het secretariaat maar gevraagd naar Margaret. Margaret had ons nog niet gemist, want ze stond daar nog gewoon gezellig te kletsen. Margaret stelde ons voor aan de directeur van de school. We werden echt op z’n Spaans welkom geheten, want we werden stevig vastgepakt en kregen twee dikke kussen op de wang gedrukt. We stelden ons netjes voor, maar blijkbaar is Myrthe toch wel echt een bijzondere naam. Ze werd al benoemd tot Maria, maar daar trapte ze niet in… het blijft lekker Myrthe, dan doen ze er maar een beetje moeite voor. We kregen de vraag of we konden Flamingodansen. Toen we “nee” zeiden, kregen we even een korte demonstratie van de directeur.
Na de ontmoeting heeft Margaret de school even kort laten zien. Het is best een groot gebouw met heel veel gangen en er zit naar mijn mening niet echt een duidelijk systeem in de volgorde van de klassen, dus dat wordt nog even goed oriënteren voor we hier echt wegwijs worden. Na een paar minuten werden we, met rooster in onze hand, afgezet bij een groep. Op het rooster staan tien verschillende klassen waar ik moet helpen bij Engels en Science. We moesten ons maar zien te redden en om 14:00uur zouden we elkaar weer treffen.
De kinderen waren echt super lief allemaal. Ze stelden heel veel vragen, vooral in het Spaanse, maar dat werd al gauw afgekapt door de docenten. In elke klas moest ik natuurlijk hetzelfde praatje weer houden (hoe heet je, waar kom je vandaag, wat is je lievelings eten, etc.). Ze zijn hier allemaal heel erg blij met ons. Niet alleen de kinderen, maar ook de docenten. Ik werd door iedereen goed ontvangen. Het lijken me allemaal hele lieve mensen. Vandaag heb ik bij een aantal groepen kleine activiteiten gedaan, ook heb ik een oral exam afgenomen bij klas 1 (groep 3 in Nederland), maar heb ik ook lekker een uur op mijn kont gezeten in klas 6, want die begrijpen echt helemaal niets van het Engels. De dag ging best snel voorbij.
Om 14:00uur kwamen Myrthe en ik samen in de lerarenkamer voor onze afspraak met Margaret. We waren alleen even vergeten dat we in Spanje zitten en dat afspraken hier niet zijn zoals we in Nederland gewend zijn. Margaret was nergens te bekennen. De school was een beetje uitgestorven. Bij het secretariaat zeiden ze dat ze al weg was. Nou dat was voor ons het teken om ook maar lekker naar huis te gaan… morgen is er weer een dag.
Vrijdag 14-02-‘14
’s Ochtends moesten we om half 12 op school zijn voor een Welcomingsday voor alle Erasmus studenten. Dit is dus een bijeenkomst voor internationale studenten en je zou dus denken dat je allerlei informatie krijgt in het Engels. Helaas kwamen we er snel achter dat Cristina toch echt niet van plan was Engels te praten. Nou daar zit je dan… een dag waarop je als het goed is belangrijke informatie krijgt, maar helaas wordt alles in Spaans verteld en snappen we er dus niets van. Onze gezichten konden bijna niet chagrijniger. Kwam er ook nog een man met een camera en een vrouw met een videocamera de klas binnen. Ik ben bang dat we er niet al te vrolijk op staan. Kwam er ook nog een man in pak binnen die een mooi praatje ging houden. Denk dat het de directeur was. Dit moest natuurlijk allemaal op film vastgelegd worden. Helaas was zijn praatje ook in het Spaans. Als afsluiting kregen we allemaal een ucam shirt die we moesten aantrekken om vervolgens met de directeur op de foto te gaan. Bleek dat we het shirt mochten houden, in ieder geval één positief ding aan deze bijeenkomst.
Hierna moesten we ons melden bij Lonneke op het kantoor want er waren twee docenten van ons uit Hengelo die even langskwamen. We hebben even met ze gesproken over hoe het hier ging en zijn daarna door gegaan naar huis.
Om half 5 moesten we weer op school zijn voor de toets Spaans. Dit is de toets naar aanleiding van de twee weken Spaanse intensieve cursus. We werden met alle studenten (zowel van onze klas als van de goede klas) in één lokaal gedumpt. De juf van de andere klas heeft even uitgelegd wat de bedoeling was. Ik heb haar nog zo dom als ik kon aangekeken, maar ze had nog steeds niet door dat ik geen woord Spaans begreep. Ze vroeg om de paar zinnen: vale (oké, begrepen). Uuuhmm… no vale, zeiden wij, maar goed daar deed ze niets op uit, dus heeft miss Padilla het maar even voor ons vertaald naar het Engels. De toets bestond uit vijf delen: grammatica (100 vragen), 5 teksten met vragen, 5 schrijfopdrachten, 5 luisterfragmenten met vragen en een mondeling. Het was de bedoeling dat zou maken wat je begreep en dat je niet verder zou gaan, want dat zou hun nakijkwerk schelen. Vraag 1 van de grammatica: geen idee wat er staat. Oké dat begint dus goed. Maar goed laat ik maar niet bij vraag 1 al afhaken. Ben bij vraag 25 van de 100 gestopt, maar had er daarvan zo ongeveer 10 niet van ingevuld. Kon alles gokken, maar als je de toets goed maakt wordt je voor de volgende cursus hoog ingedeeld, dus heb dat maar niet gedaan. De rest van de toets was ook niet al te best. Het mondeling was ook een groot succes. Werden in tweetallen naar miss Padilla gestuurd. Myrthe moest samen met een klasgenoot van ons, die best een aardig woordje Spaans sprak. De juf komt eraan en zegt tegen mij en Richard: “You are next”. Dikke prima, dat kunnen Richard en ik wel. Wordt een leuk mondeling, want we hebben met z’n drieën het gesprekje voorbereid en hebben dus precies dezelfde zinnen. Deze zes zinnen hebben wij braaf opgedreund en dat was het mondeling alweer. Tijdens de toets zaten twee Griekse klasgenoten van ons elkaar te roepen en een beetje te overleggen, dat kan hier allemaal. Gelukkig was ik niet de enige die er niets van begreep, want Myrthe en Richard hadden ongeveer net zo veel ingevuld als ik. Weten we in ieder geval dat we bij elkaar in de klas komen.
Boodschappendag
Zaterdag 15-02-‘14
Vandaag is het boodschappendag. We hebben best wat nodig, dus met een lijstje en drie lege rugzakken naar de Carrefour. Hebben van te voren het krantje doorgekeken en daar stonden best een aantal aanbiedingen in, die gaan wij wel even halen. We kwamen aan en… mijn hemel wat is dat een grote winkel! De gangen hielden maar niet op. We konden het einde van de winkel niet eens zien. Aangezien we niets wisten te vinden zijn we elke rij maar door gegaan. Als grapje zeiden we dat we de tijd maar even bij gingen houden, omdat we al dachten dat we hier wel iets langer dan een half uurtje zouden lopen. Al met al zijn we 1uur en 50 minuten in de winkel geweest! Haha, iets langer dan gedacht dus, maar we hadden wel een karretje vol en alle drie prachtige sloffen gekocht! We zijn uiteindelijk met karretje en al weer terug gelopen naar huis. Wat denk je… past het karretje niet in de lift. Nouja, dan nemen we toch 4x de lift om alles boven te krijgen?!
Na het uitpakken van de boodschappen even gauw gegeten en daarna hebben Myrthe en ik het karretje netjes teruggebracht en hebben we nog een paar boodschappen bij de Lidl gedaan.
’s Avonds gingen we weer naar Badulake. Terwijl ik even drinken halen was aan de bar kwam er een jongen op Richard af: ¡Hola Richard! Bleek een jongen bij ons uit de klas te zijn. Die hadden we dus niet herkend. Later kwamen er nog een aantal klasgenoten en werd het een gezellige avond. Een aantal mensen had het over dat ze naar de Boutique, een discotheek, zouden gaan. Daar zijn we maar even gaan kijken. Bleek dat Myrthe en ik iets te “overdressed” waren en dus iets te veel kleren aanhadden voor deze plek, want de dames liepen er nogal schaars bij. Na een kort gesprek met een Spaans meisje en een paar Italianen uit onze cursusklas bleek dat we €15,- moesten betalen om naar binnen te gaan. Ja, dikke doei dat gaan we toch niet doen. We hebben besloten naar huis te gaan. We moesten wel een beetje stevig doorlopen, want ik moest ontzettend(!!!) nodig naar het toilet. Normaal lopen we in ongeveer 20 minuten naar huis, nou deze avond hebben we er 10 minuten over gedaan, hihi. Sorry Myrthe en Richard voor deze nachtelijke snelwandeling.
Even inhalen
Zondag 16-02-‘14
Vanmorgen beetje op tijd eruit gegaan, omdat ik mama via skype natuurlijk moet feliciteren. Heb eerst een half uur gekeken naar Laura en Angela die de cadeautjes moesten inpakken en daarna met zijn vieren mama “wakker” gemaakt (ze was al wakker, maar ze moest weer naar bed van ons), gefeliciteerd en cadeautjes gegeven. Was net alsof ik er gewoon bij was. Papa zei nog: “Je zit er net zo bij als je thuis”, namelijk gewoon lekker in mijn pyjama. Gefeliciteerd mam!!!
Vandaag hebben Myrthe en ik vanaf ’s ochtends tot in de middag gewerkt aan één van de vijf verslagen die we vanuit Nederland nog moeten maken. Vandaag was het gymverslag aan de beurt. Richard is ’s middags even naar bed gegaan, omdat hij zich niet zo goed voelde. Op het gegeven moment hadden Myrthe en ik helemaal geen zin meer, dus hebben we lekker gezellig allebei op onze laptop met de oordoppen in series ingehaald.
Presentatie
Maandag 17-02-‘14
Voor “Recursos” moesten we een presentatie houden over een artikel dat we hadden gelezen. Voor ons geen probleem: artikel gelezen, samengevat en een kleine powerpoint bij gemaakt. Was niets bijzonders, mocht ook maar een presentatie van 3/4 minuten zijn. Onze klasgenoten daarentegen waren ontzettend zenuwachtig en zaten allemaal met een blaadje voor hun neus de tekst goed door te nemen. Wij wilden wel beginnen.
Na de presentatie hoorden we dat onze cijfers voor de toets van vrijdag binnen waren. Ik had de fantastische score van 16/130. Richard had ook zo goed zijn best gedaan en had een score van wel 15/130. Myrthe was toch echt wel ons toppertje met een score van 17,5/130.
Voor het eten hebben Richard en ik even “Wie is de mol” teruggekeken en heeft Myrthe GTST teruggekeken. ’s Avonds lekker Hollands gegeten: gekookte aardappels met groente en vlees. We denken dat we aardappels met jus hebben gegeten, maar het kan ook zomaar wat anders zijn geweest, want we konden de vriendelijke man in de winkel, zelfs met mijn Spaanse boekje, niet echt duidelijk maken wat we bedoelden met jus.
Eerste stagedag
Dinsdag 18-02-‘14
Vandaag hebben we voor het eerst stage. Had er ’s ochtends nog niet heel veel zin in, maar dat komt vast goed. Myrthe en ik lopen stage op een school in Guadalupe en Richard op een school in Molina. Guadalupe is een plaatsje waar we doorheen gaan als we naar de ucam moeten. We wisten dus bij welke bushalte we moesten uitstappen. Dan moet je alleen de school nog vinden. Was volgens Lonneke maar 400 meter lopen. We zijn maar gewoon gaan lopen en een beetje rond gaan kijken. De school zou om 09:00uur beginnen. Na enig zoeken kwamen we bij iets wat wel leek op een school. Hebben er maar even een rondje omheen gelopen, bleek dat er nog een school naast stond. Hebben uiteindelijk gekozen voor de eerste school en zijn maar gewoon naar binnen gegaan. Het was 08:45uur toen we in de school stonden, maar er was niemand te bekennen. Gelukkig zag ik een man lopen, dus daar zijn we maar gauw achteraan gegaan. Na het voorstellen heeft hij ons gedropt in de kantine, die hij zelf nog net kon vinden. Hij zei dat hij nooit in de kantine kwam. De vrouw die ons zou ontvangen (teacher Margaret, eigenlijk Consuela ofzo, maar om het Engels te laten klinken voor de kinderen is het teacher Margaret geworden) zou er elk moment aankomen.
Er kwam een man de kantine binnen die ons nog net een Hola waardig vond. Wij zijn maar opgestaan om ons netjes voor te stellen (ooh ooh, moeten we nou een hand geven of toch twee kussen???). We hadden bedacht maar een beetje afwachtend te zijn en te kijken war de ander zou doen. De man leek een hand uit te steken, dus Myrthe deed hetzelfde en kreeg de volgende reactie: No, no, two kisses. Oké, het is duidelijk dat wordt dus het hele team twee kussen geven… Hij heet Javier. We zeiden hem netjes na: Gavier, maar dat was niet goed. Hij zei: “No ggggg, Havier”. Prima dan heet je Havier.
Tegen 09:00uur ging er opeens een brandalarm af. We schrokken ons dood. Als twee malloten bleven we maar gewoon zitten. Dit bleek een goede keus, want het was de schoolbel maar. Er kwam een stoet van kinderen binnen. Helaas kwam er nog niemand naar ons toe, dus om 09:15uur zaten we nog steeds te wachten in de lerarenkamer. We vonden dat we nu toch wel lang genoeg hadden gewacht en hebben bij het secretariaat maar gevraagd naar Margaret. Margaret had ons nog niet gemist, want ze stond daar nog gewoon gezellig te kletsen. Margaret stelde ons voor aan de directeur van de school. We werden echt op z’n Spaans welkom geheten, want we werden stevig vastgepakt en kregen twee dikke kussen op de wang gedrukt. We stelden ons netjes voor, maar blijkbaar is Myrthe toch wel echt een bijzondere naam. Ze werd al benoemd tot Maria, maar daar trapte ze niet in… het blijft lekker Myrthe, dan doen ze er maar een beetje moeite voor. We kregen de vraag of we konden Flamingodansen. Toen we “nee” zeiden, kregen we even een korte demonstratie van de directeur.
Na de ontmoeting heeft Margaret de school even kort laten zien. Het is best een groot gebouw met heel veel gangen en er zit naar mijn mening niet echt een duidelijk systeem in de volgorde van de klassen, dus dat wordt nog even goed oriënteren voor we hier echt wegwijs worden. Na een paar minuten werden we, met rooster in onze hand, afgezet bij een groep. Op het rooster staan tien verschillende klassen waar ik moet helpen bij Engels en Science. We moesten ons maar zien te redden en om 14:00uur zouden we elkaar weer treffen.
De kinderen waren echt super lief allemaal. Ze stelden heel veel vragen, vooral in het Spaanse, maar dat werd al gauw afgekapt door de docenten. In elke klas moest ik natuurlijk hetzelfde praatje weer houden (hoe heet je, waar kom je vandaag, wat is je lievelings eten, etc.). Ze zijn hier allemaal heel erg blij met ons. Niet alleen de kinderen, maar ook de docenten. Ik werd door iedereen goed ontvangen. Het lijken me allemaal hele lieve mensen. Vandaag heb ik bij een aantal groepen kleine activiteiten gedaan, ook heb ik een oral exam afgenomen bij klas 1 (groep 3 in Nederland), maar heb ik ook lekker een uur op mijn kont gezeten in klas 6, want die begrijpen echt helemaal niets van het Engels. De dag ging best snel voorbij.
Om 14:00uur kwamen Myrthe en ik samen in de lerarenkamer voor onze afspraak met Margaret. We waren alleen even vergeten dat we in Spanje zitten en dat afspraken hier niet zijn zoals we in Nederland gewend zijn. Margaret was nergens te bekennen. De school was een beetje uitgestorven. Bij het secretariaat zeiden ze dat ze al weg was. Nou dat was voor ons het teken om ook maar lekker naar huis te gaan… morgen is er weer een dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
