Even inhalen van een paar dagen

Poetsen!!!
Zaterdag 08-02-‘14
’s Ochtends even gehad over hoe we voor eerst hebben geslapen in ons eigen huisje. Het blijkt dat ik niet de enige was die even een emotioneel momentje had. Myrthe had namelijk hetzelfde. Richard had gewoon goed geslapen, hihi
We hadden helemaal niets in huis voor het ontbijt, dus we zijn als eerst maar even boodschappen gaan doen. Om 12:30uur hebben we ontbeten, dat is voor Spaanse begrippen toch best normaal.
Poetsdag was aangebroken. Alle kastjes in de keuken, de afwas en de kledingkasten schoongemaakt. Was eigenlijk de planning dat alles af kwam, maar het bleek iets meer werk dan gedacht en hebben tussendoor ook nog een kleine pauze (van een uur) genomen.
Om 18:30uur kwam Mercedes + man + kinderen aan de deur. We hadden een lijstje gemaakt met dingen die niet werkten/kapot waren, zoals de boiler, wifi, doortrekker, etc. We hadden er niet op gerekend dat ze het hele gezin mee zou brengen. Toen de deurbel ging was ik even naar het toilet. Toen ik terug kwam heb ik mij hartstikke netjes voorgesteld aan de man van Mercedes. Aan de blik te zien was hij niet zo blij… Na ongeveer een uurtje van allerlei klusjes te hebben gedaan (de man van Mercedes dan) gingen ze weer weg. Vlak voor het weggaan kregen (vooral Myrthe en ik) een duidelijke Spaanse les. Als nuchtere Hollanders hebben wij ons alle drie netjes voorgesteld aan de man door een hand te geven. Dit kon toch echt niet! Aan zijn gezicht te zien was het bijna een doodzonde. Als je iemand ontmoet dan MOET je diegene twee kussen geven. Hij maakte zelfs nog een beweging met zijn vinger langs zijn keel. Bij weggaan twijfelde hij dan ook geen seconde en Myrthe en ik kregen allebei twee kussen; ¡Adios!
Toen ze weg gingen zijn we begonnen met het eten maken. Zaten we net in de keuken gaat de bel. Mercedes wou toch nog even naar de wifi laten kijken door haar man. Zit je net je uien te snijden, staan ze er weer. Ze zullen wel denken: 18:30uur en dan al eten maken, wat vroeg! Het eten smaakte heel lekker vandaag. Wraps met kip, uien, paprika, lekkere kruiden en een salsa. Dit gaan we zeker vaker maken.
’s avonds helaas nog geen warm water, dus niet douchen, dus niet uit… dan maar lekker sangria drinken op de bank. Ook gezellig hoor .
Denk dat de emotionele momentjes vandaag veel minder zijn, maar als Myrthe en ik toch zo’n momentje zouden krijgen mochten we wel even komen kletsen bij Richard.


Leren
Zondag 09-02-‘14
’s Ochtend gelukkig wel warm water. Na het douchen het huis (haha, noemen het nu al ons huisje i.p.v. “het appartement”) geveegd en gedweild.
’s Middags zijn we (eigenlijk puur uit verveling) Spaans gaan leren. Even alle werkwoorden ordenen in verschillende categorieën (en dat zijn er meer dan je denkt). Richard is tussendoor nog even een rondje gaan lopen, want dat stilzitten was niet echt wat.
De planning was om ’s avonds wat uitjes te fruiten me gebakken aardappels en een broodje hamburger. Dit was poging twee voor de gebakken aardappelen… beetje jammer dat alles (inclusief de uitjes) helemaal zwart waren. Hoe is het mogelijk??? Nouja geeft niet, want we hebben de hamburgers nog… oeps, die liggen dus nog in de vriezer. Dan maar bevroren in de pan, want hebben niets anders. Naar lang wachten hadden we dan toch ongeveer anderhalve hamburger per persoon. Hmmm… het smaakte goed.


Ziek
Maandag 10-02-‘14
Vandaag onze eerste echte lessen. Alle drie niet goed geslapen… gezonde spanning? Om 9:00uur moesten we beginnen. Het enige wat we wisten was dat we naar gebouw 8 moesten, maarja dat gebouw heeft heel veel lokalen en zelfs meerdere verdiepingen. Zijn maar beetje op tijd weggegaan om uit te zoeken waar we naartoe moesten. 8:30uur stonden we in gebouw 8. Na ongeveer drie keer heen en weer ijsberen zijn we maar op een bankje in de gang gaan zitten. Geen idee waar we moeten zijn en met wie we in de klas zitten. Na een lang weekend zonder wifi maar even heel gezellig met z’n drieën naast elkaar op de mobiel gezeten.
Tegen negen uur kwamen er steeds meer mensen in de gang staan. Viel volgens mij nog al op dat we daar niet wegwijs waren. Iedereen keek ons aan, maar niemand sprak ons aan. Bleek dat we toevallig op het juiste bankje zaten, namelijk voor het juiste lokaal. Om 9:00uur kwam de leerkracht naar binnen bij ons eerste vak “Literatura infantil”. Leek wel een prima man. Was vast ook zo, maar dat konden wij er niet echt uit halen, want de hele les was totaal in het Spaans. Toen we aangaven dat we er niets van begrepen (en dat we er van overtuigd waren dat onze vakken in het Engels zouden zijn) werd hij een beetje boos en zei: “Yes, but this is only the first lesson. Let met tell everything in Spanish”. Ooh, oké sorry meneer… Hij vertaalde het even voor de andere studenten (alleen maar Spanjaarden). Blablabla… Erasmus students… lachen, lachen, lachen… blablabla. Nou daar zit je dan, uitgelachen door de hele klas. Leuke twee uur dus, heel lang voor me uitgestaard en naar het plafond gekeken.
Na twee uur dachten we dat we een tussenuur hadden. Snel even naar Lonneke geweest om dingen voor stage te regelen. Bleek dus dat we helemaal geen tussenuur hadden, dus door naar de volgende lessen: één uur “Recursos didácticos” en daarna nog twee uur “Cultura y civilización” van dezelfde leerkracht. Tien minuten na het begin van het lesuur kwam de leerkracht aangekakt. BAM!!! Wat een bom aan energie kwam de klas binnen gewandeld. Een echte Spaanse kletskous kwam langs onze tafels. Als snel kwamen we er achter dat het niet alleen een bom van energie was, maar dat het temperament er duidelijk ook goed in zat: klappen in de handen, roepen door de klas “Hellooooooow”, heel overdreven en hard lachen en stampen op de grond om aandacht te krijgen. Zag er naar uit dat we ons hier niet zo snel zouden gaan vervelen. Gelukkig kon ze erg goed Engels. Ze wou ook graag weten hoe ons Engels ervoor stond, dus een toets! Grammatica en een mondeling… Grammatica moesten we voor onszelf maken. Ineens stonden allerlei mensen op en gingen zich verspreiden door de klas. Wij hadden natuurlijk geen benul van wat er aan de hand was, dus maar even gevraagd. Zegt de juf: “Ooh, no you can stay were you are, but I know that the others will cheat, so they have to sit somewhere else”. Oké, weten we dat ook weer. Wat een vertrouwen in ons. Na de grammatica moesten we op de gang wachten en in groepjes naar binnen voor het mondeling. Blijkbaar was dit echt wel een ‘big deal’, want iedereen bleef voor de deur staan kijken hoe een ander groepje een mondeling aan het doen was, bijzonder. Na een lange tijd wachten op de gang konden wij als laatste groepje naar binnen voor ons mondeling. Denk dat het wel goed was, want waren zo weer buiten.
Nu moesten we nog 2,5uur wachten tot dat de cursus zou beginnen. Tijdens de cursus begonnen we ons alle drie steeds slechter te voelen. Zou wel ons nieuwe ritme zijn waar we aan moeten wennen ofzo. Ik had het zoooo koud, was misselijk en voelde me echt beroerd. Na de les voelden we ons alleen nog maar slechter, maar we moesten toch echt nog boodschappen doen voor het avondeten. Hebben best veel spullen gekocht, maar goed nu kunnen we er ook een paar dagen mee. In de bus voelde ik me niet best, maar al wel iets beter dan in de cursus. Richard voelde zich alweer wat beter. Myrthe die kon echt niet wachten tot we bij onze halte waren. Ze voelde zich echt heel erg slecht. Wij met alle inboedel snel de bus uit en door naar huis. Thuis aangekomen heb ik maar gelijk mijn pyjama aangetrokken, want dan had ik het nog een beetje warm. Richard heeft ondertussen maar pasta gekookt. Ookal voelden we ons slecht, we moesten echt wel iets eten om het ritme er een beetje in te houden. Terwijl Richard aan het koken was, hebben Myrthe en ik de plek boven de wc afgewisseld, gezellige avond dus. Na het eten van ongeveer zeven happen en Myrthe zelfs nog minder. Richard heeft voor ons allebei een bak naast het bed klaar gezet en we moesten van hem naar bed. We mochten niet meer helpen met de afwas, dit was wel heel erg fijn. Zoals de mannen (papa, de vader van Myrthe en Sander) Richard op het vliegveld hebben gevraagd, heeft hij zeker heel goed voor ons gezorgd vandaag. Dankje Richard!


Weer beter
Dinsdag 11-02-‘14
Pfff…. Gelukkig waren we alle drie weer helemaal goed te pas. Goed geslapen vannacht.
We hadden vandaag maar één uurtje school. Voor school eerst een buskaart gekocht, eindelijk. Moesten wel even in de rij wachten, dus helaas het lesuurtje gemist… morgen weer een dag.
’s Middags zijn Myrthe en ik even (nou toch minstens een uur) weg geweest om uit te zoeken hoe iedereen die op bezoek komt het best met de bus naar ons huis kan. Nu hebben we een buskaart, dus kunnen zo veel rondjes rijden als we willen, hihi.
Om half 5 begon de Spaanse cursus weer. Tijdens de cursus werd de lucht steeds donkerder. Mmmm, misschien dat het dan zelfs in Spanje wel eens kan gaan regenen. Jahoor dat hebben we geweten. In de regen vanaf de cursus richting de bushalte met capuchon op. Toen de bus eraan kwam stond ik al in de aanslag met mijn buskaart. Richard en Myrthe stonden al in de bus. Ik maakte op een of andere manier een rare beweging… en weg buskaart. Hartstikke goed Clau, op dag één al de buskaart kwijt. Ik zei: “Uuhmm… jongens ik ben mijn buskaart kwijt”. Met een stoet van mensen achter mij die ook in de regen stonden te wachten tot ze naar binnen konden ben ik uitgebreid onder de bus gaan koekeloeren. Helaas kon ik em niet vinden. Hoorde ineens iets met “pie”. Hé, dat hebben we geleerd bij de cursus. Dat betekent voet. Ja, daar had ik natuurlijk niet gezocht: een zwarte kaart, onder een zwarte schoen, op een zwarte weg in het donker en in de regen.


Genieten
Woensdag 12-02-‘14
Vandaag moesten we veel dingen op school regelen. Beetje op tijd er heen gegaan, want we hadden vandaag ook weer één lesuur en vandaag was de planning om er wel heen te gaan. Na een afspraak met Cristina waar we niets aan hadden, een goede afspraak met miss Padilla (die ons zoals gewoonlijk heel fijn en super goed heeft geholpen, want wat is het toch een lief vrouwtje, ondanks ons slechte Spaans tijdens haar lessen) en een afspraak met de tutor om formulieren uit te laten printen, hadden we een les literatuur. Hopelijk vandaag wel in Engels, zoals hij had geloofd. De leerkracht sprak inderdaad Engels, maar veel moeite moest hij er niet voor doen vandaag, want we hadden gewoon weer een toets, jeeeej!
Toets was niet moeilijk. Was heel snel klaar en we konden ook eigenlijk meteen weer gaan. Na de toets richting de bushalte gelopen. Er stond al een bus klaar, dat geluk hebben we nog niet gehad. Voor de zekerheid toch maar even gevraagd of hij ook echt naar Murcia gaat. De bus zou inderdaad naar Murcia gaan. Een paar minuten later vertrok de bus. Helaas ging die een andere kant op dan we gewend waren. Nouja, na eigenlijk zoveel ongeluk kan er toch niet heel veel meer mis gaan deze reis, dus vol goede hoop dat we een beetje in de buurt van huis zouden komen zijn we maar lachend blijven zitten. Waar we normaal ±25 minuten over doen, was het nu ongeveer 5/10 minuten rijden, handig dus die bus! Gelukkig kwam die dichtbij ons huis uit.
In de middag hadden we geen afspraken staan, dus zijn we als brave studenten maar gaan leren voor de Spaanse toets van aankomende vrijdag. Kladblokken en pennen mee en lekker buiten in de zon(!!!) op een bankje in een van de honderd parkjes in Murcia gaan zitten, genieten dus! We hebben ons alvast voorbereid op het mondeling van vrijdag. We hebben (wel) zes zinnen over onszelf opgeschreven, want meer kunnen we eigenlijk niet.
Om half 5 moesten we wel weer in de cursus zitten, dus we moesten ons bankje in de zon verruilen voor een bus.
Wij zijn ruim op tijd naar de bushalte gegaan, maar zoals het hier wel vaker gaat komt de bus gewoon wanneer de buschauffeur er zelf zin in heeft. En wil de beste man nog gezellig een praatje maken midden op straat met vrienden dan kan dat hier in Spanje ook allemaal. Het valt voor ons in de categorie “biezonder” (ja dat spreek je inderdaad uit met een ie), zoals heel veel eigenlijk. Na een tijd te hebben gewacht kwam de bus er eindelijk aan. De bus zat echt stamvol. Deurtjes gaan open en de buschauffeur brabbelt iets en wijst naar achter. Onze Duitse vrienden van de cursus stonden ook in die bus, ze lachte nog vriendelijk, maar eigenlijk was het meer uitlachen dan vriendelijk lachen denk ik. Nou dat wordt dus geen cursus vandaag, dachten we. Gelukkig kwam drie minuten later nog een bus 44 waar we zelfs lekker rustig in konden zitten. De bus leek wel iets in te moeten halen ofzo, want hij zat op het gegeven moment precies achter de eerdere bus. Richard vond het wel mooi als onze bus de andere zou gaan inhalen. Nou toen we eenmaal met allebei de bussen tegelijk aankwamen, kwam het competitie-element en het kleine kind in Myrthe en mij naar boven. Als twee kleine kinderen hielden we de Duitsers in de gaten en riepen we tegen de deur: nu, nu, nu… Zou toch wel heel grappig zijn als wij nu eerder in de klas zouden zitten! En ja hoor, is nog gelukt ook. Vlak voor de neus van Alexander und Heindrich zijn we uitgestapt. Lagen helemaal in een deuk toen we richting de klas liepen. Helaas was de reactie van de Duitsers minder leuk dan we hadden verwacht, maar dit kon de pret voor ons niet bederven.
Vanavond voor het eerst stappen in Murcia. We gaan naar Badulake, een kleine bar speciaal voor Erasmus studenten. Het mooiste is dat we met net zo veel geld terug zijn gekomen als we heen zijn gegaan, want voor Erasmus was de bier en sangria namelijk GRATIS! Zo willen we wel vaker stappen natuurlijk. Wij Hollanders zijn niet de enigen die hier gebruik van maken, want al onze Duitse cursus vrienden waren ook aanwezig. Super leuke en gezellige avond gehad!


Niets biezonders
Donderdag 13-02-0’14
Rustig dagje. Wel hele dag les gehad van 9:00uur tot half 8. Er kwamen vandaag drie meisjes uit onze klas naar ons toe om even met ons te praten, super lieve dames. Eerst kwamen ze met z’n tweeën (Maria en Andrea). Toen de derde (Isa) eraan kwam stelde ze zichzelf voor door ons de gebruikelijke twee kussen te geven. Maria en Andrea wisten dat wij dat niet gewend waren, dus die schrokken een beetje van de kussen die werden uitgedeeld, maar we hebben maar even uitgelegd dat we deze les op een harde manier hadden geleerd. Ze konden wel lachen om het verhaal van Mercedes man. Ook andere studenten uit de klas proberen gesprekken met ons te starten, maar we merken dat Engels spreken voor hen wel erg lastig is. We kunnen het wel heel erg waarderen dat ze moeite voor ons doen. Zijn ook gelijk uitgenodigd voor een klassenfeest om elkaar beter te leren kennen! Kregen er gelijk een groepsgesprek op whatsapp bij. Maar een gesprek met drie Maria’s en een aantal José’s en nog heel veel meer is het voor ons soms best lastig alles te volgen, maar er wordt voor ons zoveel mogelijk in het Engels gepraat. Ze vinden het allemaal heel erg leuk dat we bij hun in de klas zitten.
Berichtje uit de groepsapp: Hi Erasmus students!!!! I m happy u to be in our class.
Schattig toch!