De wandeling

Dinsdag 04-02-'14
Om 9.00uur ging Richards wekker. Mijn hemel wat een kabaal! Een nacht van 11uur was wel even nodig om bij te komen. De planning was om tegen 10uur de bus te nemen naar de uni voor een afspraak met Lonneke. Dit is een Nederlandse vrouw waar wij al veel mail contact mee hebben gehad. De planning liep alleen een beetje uit, want tegen 10uur zaten we pas beneden aan het ontbijt. Na één Spaanse cursusdag konden we natuurlijk nog niet perfect ons ontbijt bestellen, maar ‘croissant’ en ‘zuma de naranja’ wist ik nog niet. Na dit echte Spaanse ontbijt stapten we op de bus.
Na het ontmoeten van Lonneke, Cristina (de vrouw die de studenten inschrijft) en Jimmy (de Nederlandse stagiair en tevens ons eerste landgenoot) zat de ochtend er al weer op.
Op de weg terug zouden we iets eerder uit de bus stappen, omdat Richard en ik een kladblok nodig hadden voor de vele aantekeningen van de Spaanse cursus. We zaten een winkeltje en zijn er bij die halte maar uitgestapt. Het kopen van een kladblok was gelukt. Met korte Spaanse woorden en mijn handige boekje kwamen we er wel uit. De weg terug naar het hotel is een heel ander verhaal…
Het is ons gelukt om IETS eerder uit de bus te stappen. Zoveel eerder dat we de weg niet meer herkende. Daar stonden we dan, dag 3 in Murcia. Gelukkig heb ik twee mensen bij me die wel wat richtingsgevoel hebben, want alleen was ik waarschijnlijk niet diezelfde dag nog weer terug gekomen. We hebben wel een beetje de toeristische route genomen, maar op deze manier hebben we natuurlijk wel heel wat kunnen zien. We hebben zelfs een half uur op één rotonde gelopen. Je gelooft het misschien niet, maar het is toch echt mogelijk. Het is echt een mega rotonde met 7 wegen. We zijn elke weg wel een keer ingelopen en hebben uiteindelijk twee rondjes over de rotonde gelopen. Wat dacht je… was afslag número uno gewoon goed geweest!
Na een wandeling die voor mijn gevoel wel een paar uur duurde (geen idee of het echt zo was) zijn we ergens wat gaan drinken en een broodje gaan eten. Wat is het toch een prachtig land! Op 4 februari op een terrasje in de zon zonder jas of vest aan, heerlijk!
We hebben nog een uurtje voor we weer terug moeten naar de uni voor cursusdag 2, dus als brave studenten zijn we terug gegaan naar het hotel en hebben daar ons huiswerk gemaakt. Me llamo Claudia y mi apellido Campisi.
Op de uni aangekomen moesten we ons huiswerk inleveren. Wij hadden netjes 5/6 zinnen gemaakt over onszelf, maar de andere studenten waren iets ijveriger. Er kwamen hele lappen tekst te voorschijn uit de schriften van de twee Italianen en 20 Duitsers.
Richard had ’s middags in het hotel gevraagd naar een restaurant in de buurt. Na de cursus zijn we dus opzoek gegaan naar dit restaurant. Het was inmiddels al tegen half 9 en ik had best honger, maar goed wij proberen ons qua etenstijd aan te passen. We doen niet helemaal eerlijk, want we hebben in de pauze van de cursus wel een appel gegeten en allemaal een pakje drinken gehad. Na toch iets langer lopen langs het water en met het uitzicht op een mooi verlichte kathedraal (die ik heel graag wou bekijken) kwamen we bij het restaurant… dicht!!! Nou vind dan nog maar eens wat anders. Blijkbaar doet de lokale bevolking niet aan uit eten gaan. Na een tijdje lopen zijn we op mijn verzoek toch maar naar de kathedraal gelopen. Na een tijdje lopen was de kathedraal natuurlijk uit het zicht en liepen we maar gewoon in de richting die wij dachten dat goed was. Een beetje moedeloos werden we er wel van. Terwijl ik als echte toerist met mijn camera klaar stond om een foto te maken van een verlichte fontein, hebben Richard en Myrthe nog één laatste straatje uitgekozen om door te lopen. Als hier niets te vinden was, zouden we terug gaan en kijken of er in het hotel iets te eten was. Ze hadden geen beter straatje kunnen uitkiezen. Het straatje bracht ons naar het plein bij de kathedraal. De kathedraal was echt prachtig! Richard zei: “je moet jullie gezicht eens zien. Als jullie er klaar mee zijn dan zie je dat en nu lachen jullie weer”. Op het pleintje zat een pizzeria waar Richard en ik een heerlijke pizza hebben gegeten en waar Myrthe onder gelach van het personeel haar pizza heeft ontleed.
Terug op de hotelkamer zijn we op sites gaan zoeken naar appartementen. Wij zouden Lonneke een aantal advertenties doorsturen en zij zou voor/namens ons bellen voor een bezichtiging. Vandaag iets later naar bed dan gister, tegen 01:00uur, maar vandaag wel met een ‘welterusten’.